हेमोलिंफ- मुंबई साखळी बॉम्बस्फोटांवर आधारित एक भावनिक चित्रपट
हेमोलिंफ (Haemolymph) हा २ तासांचा चित्रपट केवळ एक गोष्ट सांगत नाही, तर तो मानवी भावनांचा आणि नात्यांचा गुंतागुंतीचा पट उलगडतो. हा एक भावनिक आणि मानसशास्त्रीय प्रवास आहे. तो प्रेक्षकांना एका वेगळ्याच पातळीवर विचार करण्यास प्रवृत्त करतो. हेमोलिंफ हे नाव किड्यांमध्ये आढळणाऱ्या रक्तासारख्या द्रवाला दिले जाते. ते चित्रपटाच्या संकल्पनेला एक अनोखी खोली देते. ज्याप्रमाणे हेमोलिंफ हे किड्यांच्या शरीरात पोषक द्रव्ये आणि कचरा वाहून नेण्याचे काम करते, त्याचप्रमाणे चित्रपटातील पात्रे त्यांच्या जीवनातील सुख-दुःख आणि भूतकाळातील ओझ्यांना घेऊन पुढे जातात.
कथानक
हा चित्रपट २००६ च्या मुंबई लोकल ट्रेनमध्ये झालेल्या साखळी बॉम्बस्फोटांवर आधारित आहे. हे एक सत्य घटनेवर आधारित कथानक आहे. एका सामान्य कुटुंबातील शाळेतील शिक्षक अब्दुल वाहिद शेख यांच्या आयुष्यावर आधारित आहे. २००६ च्या मुंबई बॉम्बस्फोटात ते संशयित म्हणून पोलिसांच्या जाळ्यात अडकतात. चित्रपटात एक निर्दोष माणूस आणि त्याच्या कुटुंबाला खोट्या आरोपांमुळे किती त्रास सहन करावा लागतो, हे दाखवले आहे. वाहिदला अटक झाल्यावर त्याच्यावर होणारा अत्याचार, त्याचा तुरुंगातील संघर्ष आणि आपल्या निर्दोषत्वासाठी ९ वर्षे चाललेला त्याचा कायदेशीर लढा, हे सर्व या चित्रपटात प्रभावीपणे मांडले आहे. या चित्रपटात शहीद आझमींसारख्या पराक्रमी वकिलांचीही कथा आहे, ही कथा केवळ एका व्यक्तीची नसून, दुष्टबुद्धीने चुकीच्या पद्धतीने कायद्याच्या चक्रव्युहात अडकवलेल्या अनेक सामान्य लोकांच्या संघर्षाची गाथा आहे.
पात्रे
चित्रपटाची कथा एका मध्यमवर्गीय कुटुंबाभोवती फिरते. यात प्रत्येकाची स्वतःची अशी एक आंतरिक लढाई चालू आहे. या कथेतील मुख्य पात्रं त्यांच्या दैनंदिन जीवनातील संघर्षांना सामोरे जातात. दिग्दर्शकाने प्रत्येक पात्राला इतके सखोल आणि वास्तविक बनवले आहे की ते प्रेक्षकांना स्वतःचे किंवा आपल्या जवळच्या व्यक्तीचे प्रतिबिंब वाटतात. मुख्य पात्राची मानसिक स्थिती, भूतकाळातील कटू आठवणी आणि वर्तमान परिस्थिती यांचा मिलाफ इतक्या संवेदनशीलतेने मांडला आहे की तो हृदयाला भिडतो.
चित्रपटातील कलाकारांनी त्यांच्या भूमिकांना पूर्ण न्याय दिला आहे. त्यांच्या अभिनयातून भावनांचा ओघ सहजपणे व्यक्त होतो, चेहऱ्यावरील सूक्ष्म हावभाव आणि आवाजातील चढ-उतार यांचा वापर करून त्यांनी पात्रांच्या वेदना, भीती आणि आशा अचूकपणे दर्शवल्या आहेत.
दिग्दर्शन आणि तांत्रिक बाजू
दिग्दर्शकाने कथानकाला एक विशिष्ट संथ गती दिली आहे. त्यामुळे प्रेक्षकांना प्रत्येक दृश्याचा अनुभव घेता येतो. कॅमेरावर्क अतिशय प्रभावी आहे, जे पात्रांच्या आंतरिक जगाला सुंदरपणे दर्शवते. छायाचित्रण दृश्यांना एक उदास आणि विचारप्रवर्तक परंतु चित्रपटाच्या मूळ भावनेला पूरक टोन देते, पार्श्वसंगीताचा वापरही अतिशय योग्य आहे. ते कधीही जास्त वाटत नाही, उलट ते कथेतील भावनेला अधिक तीव्र बनवते.
समीक्षा
हेमोलिंफ हा चित्रपट मनोरंजनापलीकडचा अनुभव देतो. तो आपल्याला स्वतःच्या आत डोकावून पाहण्यास प्रवृत्त करतो. हा चित्रपट तुम्हाला हसवणार नाही, पण नक्कीच विचार करायला लावेल. काहीवेळा चित्रपटाची गती संथ वाटू शकते, पण ती कथेच्या मागणीनुसार आवश्यक आहे. कारण तीच प्रेक्षकांना पात्रांच्या मानसिक प्रवासात सामील होण्यास मदत करते.
हा चित्रपट “सामान्य मसाला चित्रपटांच्या गर्दीतून” वेगळा ठरतो. वेगळ्या आणि अर्थपूर्ण चित्रपटांच्या शोधात आहे त्यांना काहीतरी शिकायला मिळेल, त्यांच्यासाठी हा चित्रपट एक उत्तम पर्याय आहे. हेमोलिंफ हा चित्रपट मानवी भावनांचा आणि जीवनाच्या गुंतागुंतीचा एक सुंदर आणि वेदनादायी असा कलाविष्कार आहे. त्यामुळे, जर तुम्ही एका गहन आणि विचारप्रवर्तक चित्रपट पाहण्याच्या मनस्थितीत असाल, तर हेमोलिंफ हा चित्रपट तुमच्यासाठी नक्कीच आहे.
क्रेडिट्स आणि कलाकार
दिग्दर्शक आणि लेखक: सुदर्शन गमरे
कथा: अब्दुल वाहिद शेख यांच्या 'बेगुनाह कैदी' (Begunah Qaidi) या पुस्तकावर आधारित.
पटकथा: सुदर्शन गमरे
निर्माते: टिकतबारी प्रॉडक्शन्स, एबी फिल्म्स एंटरटेनमेंट (Adiman Films आणि ND9 Studios सहयोगाने)
छायांकन: रोहन राजन मापुस्कर
संगीत: मुज्तबा अझीझ नाझा
मुख्य कलाकार:
रियाझ अन्वर - अब्दुल वाहिद शेख (मुख्य भूमिकेत)
रुचिरा जाधव - साजिदा शेख (वाहिदची पत्नी)
रोहित कोकाटे - जावेद शेख (वाहिदचा भाऊ)
नीलम कुलकर्णी - वाहिदची आई
दत्ता जाधव - वाहिदचे वडील
सायली बांडकर - जावेदची पत्नी
प्रसारण – २०२२
